wybijać

wybijać
1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła ona Legionistów z rytmu, bo rzeczywiście ostatnie minuty to było wreszcie przyspieszenie gry, no i zaczęło być niebezpiecznie pod bramką Józefa Wandzika. PR sport 1996.
2. Wybić coś, kogoś komuś, sobie z głowy, posp. z(e) łba «wyperswadować coś komuś lub sobie; zrezygnować z czegoś, odstąpić od jakiegoś zamiaru»: Nigdy się na to nie zgodzę. Nigdy. Wybijcie to sobie z głowy – rzekła gniewnie. W. Myśliwski, Sad. Decyzja ojca była stanowcza: Albo wybijesz sobie chłopca z głowy i będziesz dalej się uczyć, albo koniec z nauką i wychodź za mąż – powiedział. KiŻ 10/1954.
3. Wybić kogoś ze snu «sprawić, że ktoś nie może na nowo zasnąć»: Rozmyślania na te tematy wybiły go ze snu. Przewracał się z boku na bok, palił papierosy jeden po drugim i wreszcie zapalił światło. T. Dołęga-Mostowicz, Kariera.
4. Wybiła czyjaś godzina «nadszedł czas, kiedy ktoś przejmuje inicjatywę, ma decydujący głos»: No, ale przede wszystkim zostaliśmy zakwalifikowani do konkursu, i to w jak efektownym stylu! – Rozpierała mnie radość i mocne poczucie, że oto moja godzina nareszcie wybiła. A. Libera, Madame.
5. Wybiła czyjaś (ostatnia) godzina «nadeszła chwila czyjejś śmierci»: Królowa Izebel zrozumiała, że wybiła jej ostatnia godzina. Postanowiwszy godnie przygotować się na śmierć, uszminkowała sobie twarz i utrefiła włosy, a potem stanęła dumnie w oknie pałacu. Z. Kosidowski, Opowieści.
6. Wybiła godzina czegoś «nadeszła chwila, kiedy coś ma się wydarzyć»: (...) ogłoszono Manifest Rządu Narodowego: „Polacy! Godzina powstania wybiła – cała rozszarpana Polska dźwiga się i zrasta (...). Jest nas dwadzieścia milionów, powstańmy razem jak mąż jeden, a potęgi naszej żadna nie przemoże siła”. A. Dybkowska, J. Żaryn, M. Żaryn, Dzieje. Ale godzina prawdy wybiła i dziś wiadomo, że za tę premię dla socjalizmu wyrósł nam garb długów, który będziemy musieli spłacać przez całe pokolenie. Kultura P 400-401/1981.
Wybić (co) do nogi, w pień zob. noga 32.
Wybić klin klinem zob. klin 2.

Słownik frazeologiczny . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • wybijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wybijaćam, wybijaća, wybijaćają, wybijaćany {{/stl 8}}– wybić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, wybijaćiję, wybijaćbije, wybijaćity {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzając czymś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wybijać się – wybić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydobywać, wydostawać się z czegoś na zewnątrz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krokusy wybiły się spod śniegu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} osiągać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wybijać – wybić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}ze snu {{/stl 13}}{{stl 7}} budząc kogoś, uniemożliwiać mu zaśnięcie później : {{/stl 7}}{{stl 10}}Hałas wybił ją ze snu i do rana nie mogła zasnąć. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wybijać — → wybić …   Słownik języka polskiego

  • wybijać się — 1. Wybić się na czoło «stać się najważniejszym, najistotniejszym, zająć pierwsze miejsce»: W państwie tworzącego się pomału narodu polskiego wybiła się na czoło ta dzielnica, która najwcześniej weszła w styczność z kulturą zachodniej i… …   Słownik frazeologiczny

  • klina [klin] klinem (wybijać – wybić) — {{/stl 13}}{{stl 33}} usuwać skutki jakiegoś działania, stosując metodę podobną do tej, która wcześniej stała się przyczyną ich zaistnienia; zwalczać podobne podobnym (np. cierpiąc z powodu wcześniejszego pijaństwa, sięgać po alkohol) {{/stl 33}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… …   Słownik języka polskiego

  • puncować — ndk IV, puncowaćcuję, puncowaćcujesz, puncowaćcuj, puncowaćował, puncowaćowany rzem. «wybijać puncą na powierzchni przedmiotów metalowych zagłębienia różnego kształtu (np. punkty, kółka, gwiazdki), tworzące zmatowane jednostajne tło lub ornament; …   Słownik języka polskiego

  • serwować — ndk IV, serwowaćwuję, serwowaćwujesz, serwowaćwuj, serwowaćował, serwowaćowany 1. sport. «w tenisie, badmintonie, tenisie stołowym: wybijać rakietą piłkę zza linii boiska na pole przeciwnika; w siatkówce: wybijać w ten sposób piłkę ręką» 2. rzad …   Słownik języka polskiego

  • aut — m IV, D. u, Ms. aucie; lm M. y sport. «sytuacja, gdy piłka wylatuje poza wytyczoną linię boiska lub kortu; miejsce poza linią boiska» Odbić, posłać piłkę na aut. Brać, wybijać piłkę z autu. Stać na aucie. ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”